مقدمه:
قواعد نظری و قوانین عملی منهاج فردوسیان، برگرفته از تصریحات آیات قرآن کریم و روایات معتبر شیعه از اهل بیت طاهرین (علیهم‌السلام) است. این روایات، از منابع معتبر حدیث شیعه، برگرفته شده است. یکی از این منابع، عبارت است از:

مستطرفات السرائر

این کتاب، نوشته‌ی ابو جعفر، محمد بن ادریس حلی، متوفای ۵۹۸ هجری است و شامل احادیث متفرقه در موضوعات گوناگون می‌باشد که به عنوان تتمه‏ای بر کتاب سرائر آمده‏اند. کتاب سرائر، که مستطرفات السرائر به عنوان جزئی از آن است و در پایان جلد سوم آن چاپ شده، یکی از معتبرترین کتب فقهی است و اثر عالمی گرانقدر چون ابن ادریس حلی می‏باشد. این کتاب مورد توجه خاص علما قرار گرفته و در بسیاری از منابع روایی، روایات آن نقل شده است. مستطرفات توسط علامه مجلسی در بحار الانوار آمده و شیخ حرّ عاملی اکثر یا تمام آن را در وسائل الشیعه آورده است.
ابن ادریس اسناد روایات را به طور کامل آورده و هیچ روایتی را مرسل رها نکرده است. کتبی که ابن ادریس از آن‌ها نقل می‏کند عمدتاً جزء اصول اولیه هستند از جمله: کتاب موسی بن بکر واسطی؛ کتاب معاویه بن عمار؛ کتاب نوادر بزنطی؛ کتاب ابان بن تغلب‏؛ کتاب جمیل بن درّاج‏؛ کتاب جامع بزنطی از اصحاب امام رضا (علیه‌السلام) ؛ کتاب من لا یحضره الفقیه شیخ صدوق؛ کتاب قرب الإسناد حمیری‏؛ کتاب محاسن برقی و… که جمع آن‌ها به ۲۱ عنوان می‏رسد.

سؤال: مذاق منهاج فردوسیان اصولی است یا اخباری؟ /
جواب: «منهاج فردوسیان»، واضحات و مسلمات ثقلین است، در صورتی که دو مصطلح «اصولی» و «اخباری» مربوط به نحوه‌ی نگرش خاصی به استنباط احکام است. راه استنباط احکام، با روش استجماع واضحات و مسلّمات قرآن کریم و روایات معتبر، فرق‌هایی دارد که به تفصیل، بیان شده است.
پس با این حساب، نه می‌توان منهاج فردوسیان را «اصولی» دانست و نه «اخباری». البته از آنجا که یکی از دو پایه‌ی مهم استجماع واضحات و مسلّمات شیعه‌ی اثنی‌عشری، روایات و اخبار است، برخی سطحی‌نگران، مایل به «اخباری» خواندنِ منهاج فردوسیان هستند، ولی راهی نادرست در پیش گرفته و خیالی بی‌سند در سر می‌پرورانند. فرق‌های منهاجی با اخباری، در همین کتاب، به تفصیل بیان شده است.

سلام 
۱. بعضاً پیش می‌آید که در مسیر، عابری دست بلند می‌کند که با موتور سوارش کنم، حال از آنجایی که موتور، اعتبار امنیتی ندارد و هر لحظه خطر وجود دارد و دور از تصور نیست، از ترس این که اتفاقی بیافتد، کسی را سوار نمی‌کنم که به جای ثواب، کباب نشوم؛ آیا این روشم درست است یا باید کسی را که درخواست کرد سوار کنم؟
۲. گاهی در جاده تصادفی مشاهده می‌شود که خودرویی تصادف کرده و زن و بچه هم در خودرو گرفتار هستند و نیاز به کمک می‌باشد و جمعیتی هم متوقف شده‌اند و قصد کمک دارند، آیا ضرورت دارد من هم توقف کنم؟ آیا عبور کردنم بی‌تفاوتی به کمک به خلق الله حساب نمی‌شود؟

ـــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
جواب ۱. اگر کسی دست بلند کند و شما او را سوار موتور نکنید، کار غیراخلاقی انجام داده‌اید ولی اگر سوارش کردید و دچار سانحه شُدید، او می‌تواند از شما شکایت کند و باید تمام خسارتش را به اجبار قانون، پرداخت کنید. تشخیص این که کار اخلاقی انجام دهید یا خود را در معرض تباهی بزرگ قرار دهید، با شماست.
جواب ۲. هر گاه پای نجات جان مسلمان در میان باشد، باید اقدام کنید. ولی در غیر این صورت، چنانچه توانایی جسمی و روحی دارید و حضورتان دست و پا گیر نیست، می‌توانید در عملیات کمک به مصدومین، شرکت نمایید. به عبارت ساده، اگر به صحنه‌ای رسیدید که جان مسلمانی در خطر است و کس دیگر نیست که نجات او را بر عهده بگیرد و نجات او، برای شما، خطری ندارد، بر شما واجب شرعی است که او را نجات دهید. پس اگر در صحنه، کسانی هستند که اقدام به نجات کرده‌اند، وظیفه‌ی شرعی از شما برداشته است. همچنین اگر کسی نیست که کمک کند، ولی شما هم توانایی جسمی یا روحی ندارید، باز هم وظیفه‌ی شرعی از شما برداشته است. همچنین اگر کسی نیست که کمک کند و شما توانایی جسمی و روحی دارید ولی احتمال عقلایی خطر برای خودتان هست، مثل ماشین واژگون‌شده‌ای که آتش گرفته و هر لحظه احتمال انفجارش می‌رود، باز هم وظیفه‌ی شرعی از شما برداشته است. در غیر این سه صورت، اگر بی‌تفاوت عبور کنید، معصیت کرده‌اید و شاید در خون آن مصدوم، شریک باشید؛ زیرا کسی جز شما نبود کمکش کند و توانایی جسمی و روحی برای کمک کردن داشتید و خطری هم برای شما نداشت، ولی کمک نکردید و بی‌تفاوت عبور نمودید.
از سوی دیگر، برخی افراد، بدون در نظر گرفتن شرایط خود و طرف مقابل، همواره وظیفه‌ی خود می‌دانند که کمک کنند. این گونه افراد، گاهی بر اثر عجله و وارد کردن استرس مضاعف، باعث بدتر شدن اوضاع شده و راه امدادرسانی امدادرسانان حرفه‌ای را نیز مسدود می‌کنند. سعی کنید از اینگونه خودشیرین‌های همیشه در صحنه نباشید.

موفق باشید
حاج فردوسی

با سلام /

آیا برنامه‌ی منهاج فردوسیان علاوه بر بر طرف کردن عقب افتادگی در معنویات، می‌تواند باعث بر طرف کردن مشکلات و رفع عقب افتادگی مادی و دنیوی در طول عمر بی‌خبری بشود؟

ـــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
هدف اصلی از ورود به نظام جامع تربیتی منهاج فردوسیان، باید رسیدن به «فردوس اعلی» باشد. هر هدف دیگری که در میان بیاید، به نوعی انحراف محسوب می‌شود. پس اصل ورود، باید به قصد رسیدن به بالاترین درجات بهشت باشد و بس. اما در پاره‌ای موارد، مایه‌ی گشایش مالی نیز می‌شود. البته کسی که به نیت رسیدن به گشایش‌های مادی به سوی این نظام جامع تربیتی روی بیاورد، رو سیاه خواهد شد؛ زیرا برنامه‌های بسیار بهتری برای رسیدن به تجارت موفق و ثروت دنیا وجود دارد. چنین کسی اگر در کلاس‌های موفقیت اقتصادی که با عناوین مختلف برگزار می‌شود، شرکت کند و دستورالعمل‌های آن را به خوبی مراعات نماید، با سرعت بیشتر و با تضمین بهتر، به چرب و شیرین دنیا خواهد رسید.
هر چند وعده‌ی خدای تعالی در قرآن کریم است که می‌فرماید: «اِسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا * یُرْسِلِ السَّمَاء عَلَیْکُم مِّدْرَارًا * وَ یُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَ بَنِینَ وَ یَجْعَل لَّکُمْ جَنَّاتٍ وَ یَجْعَل لَّکُمْ أَنْهَارًا» (سوره‌ی نوح، آیات ۱۰ تا ۱۲؛ ترجمه: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است. [تا] بر شما از آسمان، باران پى در پى فرستد و شما را به اموال و پسران یارى کند و برایتان باغ‌ها قرار دهد و نهرها براى شما پدید آورد) ولی ما به اصحاب منهاج فردوسیان، به هیچ وجه توصیه نمی‌کنیم که به این هدف، و به غرض رفع عقب‌افتادگی‌های مادی و دنیوی به سوی این نظام تربیتی بیایند. چنین آمدنی، فرق چندانی با نیامدن ندارد. صاحبان چنین هدفی، با اندک بهبودی که در اوضاع اقتصادی خود بیابند، دست از برنامه‌ی تربیتی شسته و آن را به کناری خواهند انداخت.
خداوند کریم، نیت‌ ما و شما را در پیمودن این راه روشن سعادت، خالص و صادق قرار بدهد. ان شاء الله

موفق باشید
حاج فردوسی

سلام 
۱ ـ آیا می‌توانیم وقتی با مراقبه‌ی کامل و عبادت، کوله‌بارمان پر از اعمال صالح شد و در شرایطی قرار گرفتیم که هیچ گناهی در پرونده‌مان نیست، با قلبی مطمئن از خدا درخواست مرگ کنیم؟
۲ ـ آیا صحیح می‌باشد فردی چون آقا مجتبی تهرانی (ره) که وجودش باعث هدایت خیلی از افراد می‌شود، از خدا درخواست مرگ کند و بگوید اکنون با قلبی مطمئن خواستار این هستم که به دیدارت بیایم و خطاب به امام رضا (علیه‌السلام) بگوید: ای امام رضا (علیه‌السلام) به خدا بگو من دیگر خسته هستم و شوق دیدار تو را دارم ولی این مردم با دعاهایشان نمی‌گذارند من به دیدار معبود برسم؟!

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
جواب ۱: مؤمن، یا به تعبیر دقیق، «منهاجی» همیشه مشتاق رفتن و رها شدن از دنیا و فتنه‌های آن است. البته گاهی بر اثر غلبه‌ی حال شوق، این اشتیاق را به زبان نیز می‌آورد و در دعا نیز می‌خواهد که رفتنش تعجیل شود.
آنچه نهی شده، این است که انسان، از سر ناسپاسی و اعتراض به قضای الهی، طلب مرگ کند؛ اما از سر شوقِ وصال به نعیم عظیم بهشت، اشکالی ندارد. البته اجل، مشخص است و با اینگونه دعاها، جابجا نمی‌شود.
جواب ۲: این گونه حالات، برای اهل ایمان، پدید می‌آید. البته آنان، خود را مایه‌ی هدایت دیگران و انسان ارزشمند، نمی‌پندارند و گاهی اوقات، بر اثر خستگی از چند دهه مبارزه‌ی جدّی با نفس و شیطان و دشمنان انسی و جنی، اشتیاقشان به رفتن را ابراز می‌دارند. در هر حال، منهاجی، تا زنده است، باید در رسیدن و رساندن به بهشت بکوشد، تا هر گاه اجل رسید، با خاطری آسوده و راضی، به سوی درجات عالیه‌ی بهشت، پرواز نماید.

موفق باشید
حاج فردوسی

حاج فردوسی سلام

شرمنده‌ام که این حرف را می‌گویم ولی بعد از این که منهاجی شدم یعنی قدم به سوی منهاج فردوسیان برداشتم، پدر و مادر و برادران و حتی خواهرم اصلاً راضی نیستند به این برنامه و هر روز طعنه‌ی پدرم و یا طعنه‌ی دیگر اعضای خانواده خیلی اذیتم می‌کند، مخصوصاً طعنه‌های پدرم. یعنی جوری طعنه می‌زند که گویا نمی‌خواهد من اصلاً در خانه‌اش زندگی کنم. خلاصه اگر برای خلاص شدن از این حرف‌ها، یک راهی و چاره‌ای اگر دارید، ممنونتان می‌شوم.

ــــــــــــــــــــــــــــــــ
باسمه تعالی

سلام علیکم
عمل کردن به دستورات نورانی اسلام عزیز، هیچگاه موجب آزار کسی نمی‌شود و گرمابخش است نه سردی‌آور. پس اگر در رفتار شما و خانواده‌تان سردی و دشمنی ایجاد شده، در قدم اول، باید نگاهی دقیق به اعمال و رفتار خودتان کنید. شاید رفتار شما، به طور دقیق بر طبق تعالیم اسلام عزیز نیست، و گرنه باید آنان را به منهاج فردوسیان، مشتاق می‌کرد نه این که وادار به موضع‌گیری‌های تند و احساسی نماید.
حتماً شنیده‌اید حکایت آن مرد نصرانی که شیعه شد و به سفارش امام صادق (علیه‌السلام) بیشتر و بهتر به مادرش خدمت می‌کرد تا جایی که مادرش علت را جویا شد و او شیعه‌شدنش را عامل بیشتر شدن خدمتش به مادر بیان کرد و مادر نصرانی‌اش نیز به همین واسطه، شیعه گردید.
اگر شما، به درستی منهاجی شده باشید، باید همانند شمعی در انجمن، موجب نورافشانی و گرمابخشی باشید و هیچ عاقلی از منبع نور و گرمی، رویگردان نمی‌شود و در صدد آزارش بر نمی‌آید. در هر حال، در رفتارتان با خانواده، تجدید نظر جدّی کنید. چنان گوش به حرف پدر و مادر باشید و نسبت به برادران و خواهران خود، مهربان و خوشرفتار، که همگی جویای علت این خوشرفتاری شوند و آنگاه، شما با افتخار، اعلام کنید که منهاجی شده‌اید. در این صورت، خواهید دید که بهترین تبلیغ برای منهاج فردوسیان انجام داده و بیشترین بهره را از پیاده کردن اخلاق پیامبرگونه برده‌اید.

موفق باشید
حاج فردوسی